معمولا پس از اینکه تمامی قطعات را در جای مناسب خود بر روی مادربرد نصب کردید، نوبت به اتصال کابل‌های پنل جلویی کیس به مادربرد می‌رسد. البته برخی ترجیح می‌دهند این کار را همان ابتدا انجام دهند. در هر صورت، پنل جلویی کیس شامل پورت‌های یو‌اس‌بی، دکمه‌های پاور و ریست، جک هدفون و میکروفون می‌شود که طبیعتا دسترسی راحت‌تری را برای کاربر فراهم می‌کنند و نیازی نیست برای استفاده از این امکانات همیشه به قسمت پشتی کیس مراجعه کنید. در این مقاله به شما نحوه اتصال صحیح این کابل‌ها به سوکت‌های مخصوصی که بر روی مادربرد تعبیه شده‌اند را آموزش خواهیم داد.
گام اول: با توجه به اینکه عبارات و علائم مشخص کننده در کنار سوکت‌هایی که برای اتصال کابل‌های پنل جلویی کیس به آنها نیاز دارید، معمولا بسیار ریز نوشته شده‌اند، بهتر است از عینک، ذره‌بین و نور کافی استفاده کنید. اگر مادربرد دفترچه راهنمای مناسبی دارد، توصیه می‌کنیم حتما به آن مراجعه کنید تا این عبارات را به صورت بهتر و دقیق‌تری مشاهده نمایید. به‌طور کلی، فارغ از نوع و برند مادربردی که خریداری کرده‌اید، معمولا قسمتی که با آن سروکار داریم، مانند شکل زیر است. به سوکت‌هایی که در سمت راست کابل‌ها قرار گرفته‌اند دقت کنید:
در زیر یا کنار این سوکت‌ها می‌توانید علائم و عبارات بسیار ریزی مانند PWR LED + و HDD LED + را مشاهده کنید. این پین‌ها به شما امکان اتصال کابل‌های پنل جلویی کیس به مادربرد را می‌دهند.
پس از شناسایی پین‌های اتصال، باید هدرهای (کابل‌های اتصال) کیس که قصد اتصالشان را دارید، پیدا کنید. این هدرها معمولا اندازه کوچکی دارند و اغلب در فضاهای مختلف کیس قرار می‌گیرند. برای مثال، محفظه قرارگیری هارد دیسک یا پاور از جمله بخش‌هایی هستند که تولیدکنندگان کیس، این کابل‌های اتصال را در آنجا قرار می‌دهند.
اگر به سری اتصال این کابل‌ها دقت کنید، عباراتی مانند HDD LED+ ،HDD LED – ،PLED+ ،PLED- ،RST SW و PWR SW را مشاهده خواهید کرد. این عبارات در واقع مخفف شده کلماتی مانند هارد دیسک، پاور و سوئیچ ریست یا همان دکمه ریست هستند.
در این عکس می‌توانید کابل اتصال پورت‌های USB 3.0 در سمت چپ، پنل جلویی (شامل چراغ وضعیت هارد دیسک، دکمه پاور و ریست) در وسط و به ترتیب اسپیکر و پورت‌های USB 2.0 را در سمت راست مشاهده کنید.
اگر دوست ندارید در تاریکی شب، نور چراغ وضعیت هارد دیسک یا هر نوع چراغ نشانگر دیگری که بر روی پنل جلویی کیس وجود دارد، برای استراحت و آرامش شما مزاحمت ایجاد کند، به راحتی کافیست کابل اتصال مربوط به آنها را به مادربرد متصل نکنید!
البته توجه داشته باشید که اتصال دکمه‌های پاور و ریست به نوعی ضروری است، چرا که در برخی مواقع خاموش یا ریست کردن کامپیوتر با دکمه، تنها گزینه‌ای است که در اختیار دارید. در قسمت کناری یا زیر پین‌های اتصال مادربرد، علامت مثبت و منفی را مشاهده کنید، اگر به آنها دقت نکرده و هدرها را برعکس متصل کنید، طبیعتا دکمه‌ها و پورت‌های پنل جلویی کیس کار نخواهند کرد.
برای اینکه روند کار به مراتب ساده‌تر شود، کافیست به دفترچه راهنمای مادربرد خود مراجعه کنید تا به صورت شماتیک تمام این علائم و سوکت‌ها را مشاهده کنید.
امروزه مادربردهای تولید شده توسط اکثر برندهای معتبر دنیا، به طور واضح پین‌ها و سوکت‌های اتصال را مشخص کرده‌اند تا فرآیند نصب کابل‌های پنل جلویی کیس به مادربرد به آسان‌ترین شکل ممکن انجام شود.
حتی اگر خوش‌شانس باشید، برخی از مادربردها مانند تصویر بالا، دارای اتصال‌های Q هستند که به خوبی مشخص شده‌اند و اتصال هدرها به آنها نیز به مراتب آسان‌تر است. علاوه بر این، به لطف طراحی ویژه این پین‌های اتصال، کابل‌ها به خوبی در جای خود محکم شده و در اثر جابجایی یا تکان خوردن کیس، از جای خود خارج نخواهند شد. در صورتی که مراحل نصب کابل‌ها را به درستی انجام داده باشید، احتمالا شاهد تصویری مانند زیر هستید:
اگر مادربرد خریداری شده از کانکتورهای Q بهره نمی‌برد، کافیست هدرهای پنل جلویی کیس را به صورت جداگانه بر روی پین‌های متناسب قرار دهید. به مثبت و منفی بودن پین‌ها دقت کنید.
گام دوم: خب قسمتی که نیاز به دقت زیادی داشت، تمام شد و حالا باید کابل اتصال یا هدر پورت‌های USB پنل جلویی کیس را به مادربرد متصل کنیم. امروزه اکثر کیس‌ها حداقل دو پورت USB را در پنل جلویی در دسترس کاربران قرار می‌دهند. هدر مربوط به این پورت‌ها نیز از دیگر کابل‌ها کاملا متمایز است و برای اتصال آنها نیازی نیست زحمت زیادی را متحمل شوید.
حتی ممکن است کیس شما از دو هدر اتصال برای پورت‌های USB 2.0 و USB 3.0 یا جدیدتر برخوردار باشد که باید آنها را به صورت جداگانه در سوکت‌های مخصوص خودشان قرار دهید. برای اینکه به حداکثر سرعت پورت‌های پنل جلویی کیس دسترسی پیدا کنید، باید این هدرها را دقیقا به سوکت مخصوص خود متصل کنید.
این یک سوکت یا هدر مخصوص نصب کابل اتصال پورت‌های USB 3.0 است. به پین خالی که در گوشه بالایی و سمت چپ سوکت قرار دارد دقت کنید. با استفاده از این پین می‌توانید نحوه صحیح اتصال کابل را پیدا کنید. حواستان باشد که اگر با فشار و اعمال زور بخواهید کابل را در جهت اشتباه نصب کنید، باعث می‌شوید تا یکی از پین‌ها بشکند.
برای اینکه خطر اشتباه را به حداقل برسانید، باز هم توصیه می‌کنیم که حتما به دفترچه راهنمای مادربرد مراجعه کنید. معمولا فقط یک هدر برای پورت‌های USB 3.0 پنل جلویی کیس وجود دارد، اما ممکن است چند هدر برای اتصال کابل پورت‌های USB 2.0 وجود داشته باشد. اگر به تمام پورت‌های قسمت جلویی کیس نیاز ندارید، می‌توانید آنها را نصب نکنید.
اکثر مادربردها بیش از یک هدر USB 2.0 را ارائه می‌دهند. بهتر است فقط از هدری استفاده کنید که نزدیک‌ترین فاصله به کابل را داشته باشد.
اگر کیسی که خریداری کرده‌اید از پورت USB Type-C در پنل جلویی بهره می‌برد، هدر مخصوص به آن را نیز باید به مادربرد متصل کنید. اگر مادربرد شما دارای هدر USB Type-C باشد، احتمالا شبیه تصویر زیر خواهد بود.
گام سوم: اکنون زمان آن رسیده تا هدرهای مربوط به جک هدفون و میکروفون را به مادربرد متصل کنیم. معمولا در این مرحله با یک کابل سروکار داریم که در قسمت کناری سری اتصال آن عبارت «HD Audio» درج شده است. همچنین ممکن است یک کابل دیگر با عنوان «AC 97» نیز در کنار قرار گرفته باشد. نگران نباشید، این کابل برای مادربردهای قدیمی که از رابط اتصال صدای اچ‌دی یا HD Audio بهره نمی‌برند، در نظر گرفته شده است.
اگر هنوز هم مطمئن نیستید، به تصویر بالا نگاه کنید، کابل‌های مربوط به جک هدفون و میکروفون پنل جلویی کیس باید مشابه این تصویر باشد. حواستان به پین خالی (قسمتی که سوراخ وجود ندارد) باشد.
کابل HD Audio درون هدری قرار می‌گیرد که گاهی اوقات با عنوان AAFP مشخص شده است. این هدر البته در برخی مادربردها ممکن است با عنوان JAUD1 نیز نام‌گذاری شده باشد. در هر صورت، شناسایی ظاهری این کابل و هدر مخصوص آن، کار سختی نیست.
مانند گذشته، مطمئن شوید که کابل را در جهت درستی درون هدر مادربرد قرار می‌دهید تا به‌صورت ناخواسته باعث آسیب دیدن یکی از پین‌های اتصال نشوید. بدین منظور می‌توانید از دفترچه راهنمای مادربرد کمک بگیرید تا احتمال هرگونه اشتباه به حداقل برسد.
همین‌طور که می‌بینید هدر HD Audio گاهی اوقات با عنوان AAFP مشخص می‌شود.
گام چهارم: در این مرحله احتمالا برای اکثر کاربران، کار تمام است! در صورتی که کیس شما دارای اسپیکر داخلی است و یا قابلیت ایجاد صداهای هشدار (مانند بوقی که در هنگام بوت نشدن ویندوز ایجاد می‌شود) را دارد، باید کابل مخصوص به آن را نیز درون هدر مادربرد قرار دهید. معمولا هدر مربوط به اسپیکر به خوبی بر روی مادربرد مشخص شده است و به راحتی می‌توانید آن را پیدا کنید. این هدرها اغلب به صورت مخفف SPK نامیده می‌شود و یا به صورت کامل با کلمه Speaker متمایز می‌شوند.
اکثر کیس‌ها دارای اسپیکر نیستند، اما اگر کیس شما دارای این ویژگی است می‌توانید به راحتی کابل مخصوص به آن را به هدرهای ویژه‌ای که بر روی تمام مادربردها در نظر گرفته شده است، متصل کنید.
منبع: rockpapershotgun
