فرآیند توسعه معماری پردازنده‌های مرکزی Core کمپانی اینتل در دوران پسا رایزن (پلتفرم Comet Lake-S) با سرعت آهسته‌ای انجام پذیرفته و راهکارهای مختلف در قالب افزایش تعداد هسته‌های فیزیکی، رشته‌های پردازشی و … در هر نسل از محصولات عرضه شده در حال مشاهده می‌باشند. این رویه اگرچه در نوع خود تأثیرگذار بوده و منجر به گرایش کمتر کاربران به سمت پردازشگرهای رقیب می‌شود، اما در مقایسه با تلاش‌های کمپانی ای‌ام‌دی از سرعت و راندمان کمتری برخوردار است.
پیش از آنکه کمپانی اینتل بتواند اولویت خود را در ارائه معماری جدید با قابلیت مقیاس‌پذیری بیشتر و مصرف انرژی کمتر قرار دهد، باید بتواند درزمینهٔ افزایش تعداد هسته‌های فیزیکی و کارایی نهایی برای فراهم آوردن تعادل در بین محصولات خود و کمپانی رقیب تلاش‌های بیشتری را از خود نشان دهد. اکنون با توجه به توضیحات فوق، زمان آن رسیده است تا به دوران Comet Lake-S، سری جدید پردازنده‌های مرکزی کمپانی اینتل در حوزه سیستم‌های دسکتاپ با پشتیبانی از طراحی 10 هسته‌ای (بر طبق گزارش‌های دریافتی) وارد شویم. طراحی جدید کمپانی اینتل اگرچه در نوع خود قابل ستایش به شمار می‌رود، اما مصرف انرژی واحدهای سی‌پی‌یو با افزایش بیشتری همراه شده و به مرز 135 وات نزدیک‌تر شده است. علاوه بر آن عرضه سوکت LGA 1200 نیاز به تهیه و خرید یک مادربرد جدید را به امری ضروری مبدل می‌سازد. سوکت جدید اشاره شده در مقایسه با جایگاه فعلی LGA 1151 از تعداد 9 پین بیشتر برخوردار است.
منبع: TechPowerUP