توضیحات
Core i5-Core i5-9600K
بدون شک پردازنده مرکزی در قالب یکی از اصلی‌ترین و اساسی‌ترین واحدهای قرار گرفته در بطن یک رایانه شخصی به شمار رفته و عملکرد سیستم بدون وجود آن عملاً غیرممکن تلقی می‌شود، زیرا تمامی فرآیندهای واگذاری آدرس‌های سخت‌افزاری، محاسبات ریاضی و پردازش‌های مختلف مستقیماً بر عهده قطعه مذکور بوده و لذا تهیه و خرید پردازنده مناسب در بهبود چشمگیر کارایی سیستم و فزونی پتانسیل نهایی بسیار تأثیرگذار می‌باشد، بنابراین گذشتن از کنار واحدی که عنوان قلب کامپیوتر را بر آن اطلاق داشته‌اند نباید با سهل‌انگاری صورت پذیرد.
کمپانی اینتل به‌منظور پاسخ‌گویی به عطش سیری‌ناپذیر محاسبات و پردازش دنیای رایانه‌های شخصی و بنا بر سنت دیرینه خود مبنی بر فراهم آوردن محصولات جدید، هرچند با بهبود اندک کارایی اقدام به عرضه نسل جدیدی از واحدهای پردازنده مرکزی نموده است که اتفاق جالب توجهی در قالب آن‌ها رخ داده است. اگر به خاطر داشته باشید تمامی پردازشگرهای پیشین کمپانی نامبرده در قالب سه سری Core i5 ،Core i3 و Core i7 به بازار عرضه شده و هرکدام رفع نیازمندی‌های بخشی از بازار را در پیش گرفته‌اند؛ این در حالی است که در پردازنده‌های مرکزی نسل نهم، دیگر خبری از سری Core i3 نبوده و میزبانی واحدهای جدیدتری تحت برچسب Core i9 توسط اینتل به ارمغان آورده شده است.
پردازنده مرکزی i5-9600K اینتل بخشی از واحدهای نسل نهم این کمپانی به شمار رفته و با توجه به الگوی عرضه محصولات جدید، در حال حاضر کوچک‌ترین عضو از این خانواده محسوب می‌شود. تعداد هسته‌های مرکزی پردازشگر فوق برابر با شش عدد تعیین شده و شمارش رشته‌های آن نیز با توجه به عدم پشتیبانی از فناوری هایپر تردینگ متناسب با تعداد هسته‌های فیزیکی و مساوی با شش عدد می‌باشد که این مهم در کاهش پتانسیل نهایی تأثیرگذار است. فرکانس پایه 3.7 گیگاهرتزی و افزایش آن به مقدار 4.6 گیگاهرتز در حالت بوست در فراهم آوردن توان پردازشی مناسب و قابل قبول تأثیرگذار بوده و از پردازنده مرکزی مذکور واحدی توانمند جهت استفاده در سیستم‌های گیمینگ رده میانی را پدید آورده است.
تمامی پردازنده‌های مرکزی نسل نهم سری دسکتاپ کمپانی اینتل، از جمله واحد i5-9600K بر پایه معماری ساخت کافی لیک توسعه یافته و ساختار طراحی داخلی آن‌ها در مقایسه با محصولات عرضه شده در سال گذشته از هیچ‌گونه تفاوتی نسبت به یکدیگر برخوردار نمی‌باشند. این مهم علاوه بر لیتوگرافی یا به عبارتی دیگر فناوری ساخت (14 نانومتر++)، تراشه شتاب‌دهنده گرافیکی را نیز شامل شده و بهبودهای چشمگیر انجام پذیرفته را در افزایش تعداد هسته‌های فیزیکی در برخی از واحدها، فزونی فرکانس و ایمنی فراتر در برابر حفره‌های امنیتی همچون Spectre ،Meltdown و … می‌توان جستجو کرد.
