اگر قصد دارید برای جمع کردن کامپیوتر دسکتاپ جدیدتان خود دست به کار شوید ابتدا باید قطعات مناسبی را خریداری کنید تا در نهایت به مرحله اسمبل کردن برسید. اما چطور می‌توان این قطعات را شناسایی کرد تا بهترین کارایی را در کنار یکدیگر ارائه دهند؟ چطور سازگاری قطعات را بررسی کنیم تا بدون هیچ مشکلی سیستم قابل استفاده باشد؟ اینها سوالاتی هستند که با مطالعه مقاله پیش رو می‌توانید پاسخ مناسبی را برایشان پیدا کنید!
گام اول) انتخاب رم
ابتدا مطمئن شوید که مادربرد انتخابی از ظرفیت ماژول‌های رمی که قصد استفاده از آنها را دارید پشتیبانی می‌کند. برخی از مادربردهای قدیمی از حداکثر تا 8 یا 16 گیگابایت رم پشتیبانی می‌کنند.
بررسی کنید به چه نوع حافظه رمی نیاز دارید. شاید حافظه‌های رم در نگاه اول، کلی و یکسان به نظر برسند اما این طور نیست. بهترین راه این است که ببینید مادربرد شما از چه نوع رمی (DDR2، DDR3، DDR4 و …) پشتیبانی می‌کند. اگر مادربرد انتخابی شما از ماژول‌های DDR4 پشتیبانی نمی‌کند احتمالا باید به دنبال خرید یک مادربرد بهتر و جدیدتر باشید
سرعت حافظه را بررسی کنید. سرعت حافظه‌های رم با واحد مگاهرتز مشخص شده و ماژول‌های معمولی بازار سرعتی معادل 1600، 2400 و یا 3000 مگاهرتزی را ارائه می‌دهند. اگر مادربرد شما از این سرعت‌ها پشتیبانی کند می‌توانید از این رم‌ها نیز استفاده کنید. خوب است بدانید که در ظرفیت یکسان، عملکرد ماژول‌های حافظه با سرعت بالاتر بهتر خواهد بود.
گام دوم) انتخاب پردازنده و کارت گرافیک
سوکت مورد نیاز پردازنده و سوکت موجود بر روی مادربرد را مطابقت دهید. برای اینکه سازگاری مهمترین قطعه سیستم خود یعنی پردازنده را مورد بررسی قرار دهید باید ببینید به چه سوکتی نیاز دارد. اگر سوکت مورد نیاز بر روی مادربرد وجود نداشته باشد امکان استفاده از پردازنده را نخواهید داشت. این سوکت معمولا با استفاده از یک عدد خاص مشخص می‌شود. دقت کنید که این عدد در هر دو قطعه یکسان باشد تا بتوانید بدون مشکل پردازنده را بر روی ماردبرد نصب کنید.
- اگر از یک پردازنده اینتل استفاده می‌کنید بهتر است به سراغ پردازنده‌هایی با سوکت LGA 1150 و LGA 1151 بروید. پردازنده‌های قدیمی‌تر احتمالا عملکرد مطلوبی را برایتان به دنبال نخواهند داشت.
- اگر از پردازنده‌های AMD Threadripper استفاده می‌کنید به مادربردهایی با سوکت TR4 نیاز خواهید داشت.
- پردازنده‌های AMD Ryzen نیز برای نصب به مادربردهای با سوکت AM4 نیاز دارند.
اگر در حال حاضر قصد جمع کردن یک سیستم را دارید بهتر است حداقل به پردازنده‌های سری Coffee Lake اینتل فکر کنید تا در آینده نیز از عملکرد سیستم خود رضایت داشته باشید.
اسلات PCI-e مادربرد خود را بررسی کنید. این اسلات در واقع همان قسمتی است که کارت گرافیک به مادربرد متصل می‌شود. اسلات‌های PCI-e دارای ویژگی سازگاری با نسخه‌های قدیمی‌تر بوده و بنابراین اینکه شما یک کارت گرافیک ناسازگار یا اشتباه را خریداری کنید عملا امکان پذیر نیست. اما نکته مهمی که باید به آن توجه داشته باشید این است که مادربرد شما حداقل از یک اسلات PCI-e برخوردار باشد.
اگر یک گیمر دوآتشه هستید و یا عملکرد سیستم در بحث رندرینگ برایتان اهمیت دارد ممکن است در آینده‌ای نزدیک به سراغ چینش چندتایی کارت گرافیک بروید. بنابراین بررسی کنید یا مادربرد شما از دو فناوری SLI یا Crossfire پشتیبانی می‌کند یا خیر.
از یک کیس با فضای کافی استفاده کنید. معمولا محدودیت‌های هر کیس در زمینه نصب قطعات سخت‌افزاری نظیر کارت گرافیک، پاور، خنک کننده‌های مبتنی بر هوا و مایع در لیست مشخصات فنی آنها درج می‌شود. اگر کیس انتخابی شما دارای فرم فاکتور Micro-ITX بود بهتر است به سراغ یک کیس بزرگتر با فرم فاکتور Micro-ATX باشید.
گام سوم) انتخاب مادربرد و پاور
به ابعاد یا فرم فاکتور مادربرد دقت کنید. مادربردها معمولا در فرم فاکتورهای mini-ITX، micro-ATX، ATX، XL-ATX و یا ATX به بازار عرضه می‌شود. سعی کنید کیس انتخابی حتما یک سایز بزرگتر از مادربرد باشد؛ برای مثال اگر مادربردی با فرم فاکتور mini-ITX را انتخاب کنید به راحتی در یک کیس ATX جای خواهد گرفت، اما این موضوع در خصوص یک کیس m-ITX صادق نخواهد بود.
توجه داشته باشید که مادربردهای XL و e-ATX ممکن است ابعاد مختلفی داشته باشند و به همین دلیل برای خرید کیس مناسب باید دقت بیشتری به خرج دهید. به طور کلی اگر قطعات سخت‌افزاری مهم نظیر کارت گرافیک، پاور یا خنک کننده پردازنده ابعاد بزرگی ندارند، خرید این نوع از مادربردها یا کیس‌ها هدر دادن پول است.
توان خروجی پاور را با توان مصرفی مورد نیاز قطعات مقایسه کنید. بدین منظور باید با توجه به مشخصات فنی دقیق هر قطعه سخت‌افزاری، مجموع توان مصرفی سیستم را محاسبه نموده و با استفاده از این اطلاعات یک پاور مناسب را انتخاب کنید. همیشه سعی کنید پاور انتخابی 150 وات توان خروجی بالاتری نسبت به توان مصرفی کل سیستم داشته باشد. همچنین اگر در آینده قصد استفاده از یک کارت گرافیک دیگر را هم دارید باید توان مصرفی آن را هم در نظر بگیرید.
به ابعاد پاور دقت کنید تا درون کیس انتخابی جای بگیرد. معمولا پاورها نیز با فرم فاکتورهای ATX، m-ATX و سایر موارد در بازار عرضه می‌شوند. اگر فرم فاکتور پاور مورد نظرتان با این استانداردها مشخص نشده می‌توانید به ابعاد آن که با واحد میلی‌متری بیان می‌شود دقت کنید.
گام چهارم) انتخاب ذخیره‌سازها
مطمئن شوید که مادربردتان از پورت مناسب ساتا (3gb/s یا 6gb/s) برای اتصال به هارد دیسک یا اس‌اس‌دی برخوردار باشد. بدین منظور باید به لیست مشخصات فنی مادربرد توجه کنید. اگر در آینده قصد اضافه کردن ذخیره‌سازهای جدید را دارید بهتر است مادربردی با تعداد پورت‌های بیشتر را انتخاب کنید.
ابعاد هارد دیسک یا اس‌اس‌دی را برای نصب در محفظه‌های مخصوص کیس بررسی کنید. به طور کلی اس‌اس‌دی‌ها با فرم فاکتور 2.5 اینچی و هارد دیسک‌ها نیز با فرم فاکتور 3.5 اینچی به بازار عرضه می‌شوند و اکثر کیس‌های جدید نیز برای نصب آنها هیچ مشکلی نخواهند داشت. توجه داشته باشید که کیس تعداد مناسبی محفظه نصب ذخیره‌سازها را ارائه دهد.
بهترین کار خرید یک اس‌اس‌دی و هارد دیسک است. بدین ترتیب علاوه بر صرفه جویی در هزینه‌ها، به راحتی سیستم عامل را بر روی اس‌اس‌دی نصب کرده تا سرعت بوت سیستم به طور محسوسی افزایش یابد. برای نصب بازی‌ها و ذخیره‌سازی فایل‌های حجیم‌تر نیز می‌توانید از فضای ذخیره‌سازی بیشتر و ارزان‌تر هارد دیسک‌ها بهره ببرید.
گام پنجم) انتخاب راهکارهای خنک‌سازی
بررسی کنید که کیس شما ظرفیت نصب چند عدد فن خنک کننده را به شما ارائه می‌دهد. اگر استفاده خاصی از سیستم ندارید و قرار نیست فشار زیادی به آن وارد شود نیازی به خرید کیس‌های حرفه‌ای با قابلیت نصب بیشتر از 4 فن را ندارید.
دقت کنید فن‌های انتخاب شده اندازه مناسبی برای نصب در کیس داشته باشند. فن‌های کیس معمولا در دو اندازه 120 و 140 میلی‌متری در بازار قابل تهیه هستند.
اگر از خنک کننده مایع استفاده می‌کنید مطمئن شوید که کیس شما با ابعاد رادیاتور انتخابی سازگاری دارد. همچنین تعداد فن‌های قابل نصب نیز حائز اهمیت هستند.
مطمئن شوید سوکت تعبیه شده بر روی مادربرد با پردازنده شما کاملا سازگاری دارد.
ابعاد خنک کننده انتخابی خود را با ابعاد پشتیبانی شده توسط کیس مطابقت دهید تا هنگام نصب به مشکلی بر نخورید.
توجه داشته باشید که اگر پردازنده شما قابلیت اورکلاکینگ نداشته باشد نیازی به خنک کننده پردازنده نخواهید داشت. اگر از پردازنده‌های قدرتمند با مصرف بالا استفاده می‌کنید خوب است بدانید که خنک کننده فابریک ارائه شده در بسته‌بندی پردازنده کارایی مناسبی نداشته و باید از یک خنک کننده اختصاصی و مرغوب بهره ببرید.
منبع: wikihow
