در روزهای ابتدایی از انتشار گزارش‌های مشکلات RTX 3080 و RTX 3090، شرکت NVIDIA و نه هیچ یک از شرکای تجاری آن و رسانه‌های مختلفی که به تست و بررسی می‌پردازند (حداقل در مورد نمونه‌هایی که به جهت تست و بررسی برای آنها ارسال شده است) در مورد این موضوع صحبت نکرند. لابراتور Igor برای اولین بار به این موضوع اشاره کرد که زمان عرضه‌ی محصولات جدید انویدیا بسیار کوتاه‌تر از حد معمول بوده است و شرکای NVIDIA زمان کافی برای تهیه و آزمایش کامل طرح‌های خود نداشتند. یکی از دلایل احتمالی این اتفاق، ارسال دیرهنگام درایور سازگار برای شرکا بود. این بدان معناست که آزمایش و تست بیشتر به تست پایداری ولتاژ محدود بوده است در حالیکه در آزمایش واقعی در محیط بازی، ممکن است فرکانس کارت گرافیک نیاز به اعتمال محدودیت بیشتری داشته باشد. این مشکل در نمونه‌های OC شرکای تجاری انویدیا، تشدید می‌شود.
طبقه‌ی اظهارات Igor`s Lab، دلایل دیگر این امر راجع به خازن‌های بکار رفته است. طراحی پایه‌ی انویدیا دارای شش خازن اجباری برای فیلتر کردن فرکانس های بالا روی ریل‌های ولتاژ (NVVDD و MSVDD) است. در اینجا، تعدادی گزینه برای خازن‌ها (خازن‌هایی با توانایی‌های مختلف) وجود دارد که باید نصب شوند. خازن‌های POSCAP به طور کلی از خازن‌های SP-CAP بدتر هستند و از نظر کیفیت با خازن‌های MLCC (که باید به صورت گروه نصب شوند) جایگزین می‌شوند.
همانطور که در تصاویر زیر می‌بینید، NVIDIA و شرکایش مدار تنظیم کننده‌ی ولتاژ را به گونه‌ای متفاوت طراحی کرده‌اند (نسخه‌های مورد بحث NVIDIA FE ،MSI Gaming X ،ZOTAC Trinity و ASUS TUF Gaming OC است). انویدیا در طراحی Founders Edition خود از یک آرایش ترکیبی استفاده می‌کند که شامل 4 خازن SP-CAP و دو خازن MLCC در مرکز بخش مرکزی است. MSI از یک خارن MLCC با پنج خازن SP-CAP که پاکسازی جریان ارسالی به GPU را تضمین می کند، در بخش مرکزی استفاده می‌کند. ZOTAC با شش خازن POSCAP در بخش مرکزی، (به یاد داشته باشید که حتی از SP-CAP هم بدتر هستند) ارزان ترین راه را انتخاب کرده است که ممکن است یکی از دلایل قرار گرافتن کارت‌های ZOTAC در میان ارزانترین کارت‌ها همین گزینه باشد. با این حال، ASUS TUF در بخش مرکزی دارای 6 خازن MLCC است.
منبع: techpowerup
